Autor: A.Kwiecień
Autor: M.Mędrak, A.Kiwak
Póki my żyjemy tradycja zabawy studniówkowej wśród uczniów polskich nie zaginie i trwać będzie przez pokolenia. Hołdując temu oto zwyczajowi 14 stycznia 2017 roku zebraliśmy się w Domu Weselnym „Zacisze” w Trześni by na 100 dni przed maturą świętować, bawić się i tańczyć do białego rana. Uroczyste rozpoczęcie naszej zabawy studniówkowej nastąpiło o godz. 1900. Rozpoczął dyrektor Stanisław Olszówka przemówieniem, które uświadomiło nam że na wszystko w życiu przychodzi czas. Teraz się beztrosko bawimy i cieszymy, ale nadejdzie pora na pracę i stres. Gromkimi brawami podziękowaliśmy za wspaniałe i pouczające przemówienie, nasi przedstawiciele Angelina Malinowska i Lubach Adrian podziękowali dyrektorom, pedagogom i rodzicom za trud, pracę i zaangażowanie w nasze wychowanie i organizację studniówki, i nadszedł w końcu ten upragniony moment. Gdy zabrzmiało zawołanie „Poloneza czas zacząć” poczuliśmy, że to jest nasza chwila. Odtańczyliśmy Poloneza. Godziny przygotowań i prób nie poszły na marne. Nikt nie pomylił kroków, nikt się nie przewrócił. Było dostojnie, poważnie i …wspaniale.
A potem była już tylko szampańska zabawa, śmiech i radość do białego rana. Zdjęcia
Autor: B.Sobowska-Rekut
Wiodącym tematem książki, jak wskazuje jej tytuł, jest szeroko pojęta obsługa techniczna ciągników rolniczych. Po przedstawieniu w zarysie postępu technicznego i technologicznego w konstrukcji ciągników rolniczych, autorzy pracy omawiają zagadnienia związane ze zużyciem zespołów i części oraz technologią procesów obsługowych wspomaganych metodami diagnostycznymi. W książce uwzględniono nowe trendy zachodzące w diagnostyce pojazdów ze szczególnym uwzględnieniem diagnostyki pokładowej ciągnika oraz urządzenia diagnostyczne wykorzystujące technikę komputerową. Pracę zamyka rozdział, w którym zamieszczono i scharakteryzowano najnowsze metody diagnozowania oraz przykładowe diagnostyczne zrzuty ekranowe. Bogaty materiał ilustracyjny ułatwia czytelnikowi zrozumienie prezentowanego tekstu.
Źródło:https://www.mestro.pl/
Autor: M.Banaś
Rozstrzygnięto konkurs architektoniczny „Kreską po kartce” – etap wewnątrzszkolny. Uczestnicy konkursu wykazali się pomysłowością, niezwykłym talentem i starannością wykonywanych prac. Poziom prezentowanych szkiców był bardzo wysoki, stąd też powołana komisja stanęła przed nie lada wyzwaniem, aby wyłonić i nagrodzić te najlepsze. Tym samym laureaci konkursu zostali zakwalifikowani do etapu powiatowego, którego wyniki poznamy już w marcu. Wszystkim zwycięzcom gratulujemy! Zdjęcia
Wyniki konkursu:
I miejsce – Wiktoria Mokrzycka
II miejsce – Kamila Mazur
III miejsce – Weronika Broniecka
Autor: K.Ptaś,
fot: I.Pogoda
„Oddajmy wesoło Panu naszemu!”- słowa pastorałki trafnie określają atmosferę panującą podczas tegorocznego „Spotkania Opłatkowego Zarządu Powiatu Kolbuszowskiego i Przewodniczącego Rady Powiatu z Dyrekcją, Opiekunami i Przedstawicielami Samorządu Uczniowskiego Szkół Ponadgimnazjalnych Powiatu Kolbuszowskiego”.
Świąteczny nastrój i doskonały humor dopisywał wszystkim uczestnikom spotkania, którzy z zaciekawieniem i uwagą oglądali przedstawienie jasełkowe. Następnie przedstawiciele Zarządu Powiatu i Dyrektorzy Szkół, skierowali życzenia do obecnych. Życzono sobie pomyślności, spełnienia marzeń i nadziei, które niesie Nowy Rok 2017, a uczniom dobrych wyników z egzaminów zawodowych i matur. Połamaliśmy się opłatkiem, a przy tym złożyliśmy sobie osobiste życzenia. Następnie nasi koledzy i koleżanki żywieniowcy z klasy III zaserwowali wspaniale przygotowane tradycyjne posiłki wigilijne. Ostatnim punktem spotkania było wspólne kolędowanie, podczas którego każda z obecnych szkół, mogła zaprezentować swoje wykonania kolęd. Śpiewali wszyscy, bez wyjątku, dlatego radości było wiele.
Dziękujemy za zaproszenie i czekamy z niecierpliwością na kolejny rok – w którym to nasi uczniowie przygotują jasełka i będą mogli wykazać się talentem artystycznym.
Autor: M.Banaś,
fot. W.Tylutki
Gdy rankiem udajemy się śpiesznie do szkół i pracy, w otaczającym nas jeszcze półmroku i wdychając głęboko zimne powietrze myślimy rozmarzeni: „Grudzień”… czyli lekki puch na choinkach, migające światełka na sklepowych wystawach, szelest papierków otulających prezenty, zapach piernika… Już niebawem Pierwsza Gwiazdka, dzielenie opłatkiem, Boże Narodzenie. Z okazji tego wyjątkowego czasu uczniowie architektury krajobrazu uczestniczyli w warsztatach florystycznych, gdzie wykonywali stroiki z jedliny. W sali wypełnionej zapachem lasu przystrajali swe prace świeczką, bombkami, różnokolorowymi ozdobami. W świątecznej atmosferze, wśród wzajemnej życzliwości i koleżeńskiej pomocy powstały stroiki oryginalne, niepowtarzalne, jedyne, które już niebawem przystroją wigilijne stoły.
Autor: S.Gorzelany
Józef Bandura - Bohater stanu wojennego z Zespołu Szkół Rolniczych w Weryni
Józef Bandura urodził się 16 kwietnia 1963 r. w Sokołowie Małopolskim. Jego rodzice posiadali w Kątach Trzebuskich 5 hektarowe gospodarstwo rolne. Była to typowa rodzina chłopo-robotnicza, bo jego ojciec pracował jako kierowca w sokołowskim STW, a mama zajmowała się gospodarstwem i wychowaniem dzieci. Szkołę Podstawową ukończył w Trzebosi, rozpoczął naukę w Zespole Szkół Rolniczych w Weryni i czasie stanu wojennego, w internacie tej szkoły przeszedł do historii jako bohater. Po wprowadzeniu stanu wojennego zawieszono zajęcia w szkołach i uczelniach.
Pierwszy dzień stanu wojennego był również pierwszym dniem przyspieszonych ferii zimowych, które potrwały do 4 stycznia 1982r. Jak wynika z książki dyrektora Stanisława Olszówki „Powrócisz tu” wydanej w 2016r. z okazji 70- lecia szkoły, Józef Bandura uczeń Technikum Hodowlanego porą nocną 13 na 14 stycznia 1982r. był wówczas oskarżony o to, że na wywieszonych w holu internatu obwieszczeniach dekretu o stanie wojennych dokonał napisów o treści „tępić ruskich, ZOMO, ORMO trzeba z tym skończyć” oraz ściągnięcie i zniszczenie plakatu 40. rocznica PPR, o czym zostały poinformowane organa milicyjne. Uczeń został tymczasowo aresztowany. Wszystko zaczęło się od mazaków – mówi bliski kolega Józefa, z którym wówczas mieszkał w jednym pokoju w internacie. Od znajomego, który miał rodzinę w Ameryce przyniosłem do pokoju kolorowe mazaki. Dzisiaj to nic nadzwyczajnego, ale wówczas, kiedy na półkach był tylko ocet, mazaki były rarytasem. W nocy z 13 na 14 stycznia 1982r. leżały w naszym pokoju w internacie i nic nie wskazywało, że zostaną użyte do patriotycznego czynu. Po tym wydarzeniu milicyjni technicy ustalili, że to właśnie były te mazaki. Nikt z uczniów się do tego nie przyznawał, a znając charakter Józka to nawet przez nas nie był brany pod uwagę. Józek to charakter małomówny, wyważony. Jednak badania milicyjnych grafologów, którzy zabrali do tego celu nasze zeszyty, wskazały na charakter pisma Józka Bandury. Został on aresztowany, reszta kolegów z naszego pokoju była pod bezpośrednim dozorem milicyjnym, polegającym na stałym przebywaniu w internacie. Zapanował strach, który zaglądał w oczy osiemnastolatków. Wszyscy się bali, bo po wprowadzeniu stanu wojennego wielu z nas nie akceptowało tego stanu rzeczy i odbywały się rozmowy na ten temat. Ale Józek nie wsypał nikogo. Wziął wszystko na siebie. Gdyby było inaczej, to nas o to by pytała milicja i esbecja- dodaje internatowy kolega Józka. Na pewno Józkowi nie było łatwo to przeżyć, ale nie pękł. Zachował się z honorem. 15 lutego 1982r. w sądzie rejonowym w Kolbuszowej odbył się proces Józefa Bandury. Kolbuszowski prokurator Barnat żądał 5 lat więzienia, ale sędziowie okazali więcej człowieczeństwa i zasądzili 1 miesiąc aresztu oraz koszty postępowania w wysokości 600zł., zaliczając mu na poczet tej kary okres tymczasowego aresztowania. Po powrocie z aresztu Józef Bandura powrócił do szkoły i bez opóźnień, przy życzliwości nauczycieli w 1983r. złożył egzamin dojrzałości. O tym wszystkim decydował dyrektor Rusin i temat Józefa Bandury nigdy już nie powrócił na forum rady pedagogicznej. Nasuwa się pytanie: kto poinformował organa bezpieczeństwa PRL-u o incydencie w internacie w Weryni. Na to pytanie nie uzyskał odpowiedzi sam Józef Bandura, który zwrócił się do IPN-u. W Polsce w okresie stanu wojennego w szkołach nie brakowało incydentów podobnych do tych jak w Weryni, ale dyrekcja, nauczyciele i wychowawcy zadbali o to, by nie dowiedziały się o tym MO i SB. Parafrazując słowa „Inki” sanitariuszki z oddziału „Łupaszki” Zygmunta Szendzielarza, która po brutalnych przesłuchaniach powiedziała „powiedzcie babci, że zachowałam się jak trzeba”, o Józefie Bandurze należy powiedzieć, że zachował się jak trzeba. Natomiast nie można tak powiedzieć o tych, którzy go wydali i o kolbuszowskim prokuratorze, który dla 18- letniego wówczas dziecka żądał 5 lat więzienia. Prokurator ten w III RP był szefem kolbuszowskiej prokuratury, ale znaleźli się tacy, którzy zadbali o to, że przestał nim być.
Józef Bandura pracował w Urzędzie Miasta i Gminy w Sokołowie Małopolskim na stanowisku Referenta Drogowego. Z racji wykonywanego zawodu często wyjeżdżał w teren. 22 grudnia 2006 r. na drodze w Turzy uległ wypadkowi samochodowemu. Został przewieziony do szpitala w Rzeszowie. Tam 3 lutego 2007r. zmarł pozostawiając żonę Marię, trzy córki: Agnieszkę, Magdalenę, Kasię i syna Bartłomieja.
Cześć Jego Pamięci!
W hołdzie młodszemu koledze szkolnemu
Stanisław Gorzelany
absolwent Zespołu Szkół Rolniczych
w Weryni - matura 78
Autor: W.Majewska
Wczuwając się w atmosferę Świąt Bożego Narodzenia uczniowie klasy 2 Szkoły Podstawowej nr 1 w Kolbuszowej uczestniczyli w zajęciach dekorowania pierniczków. Instruktorami zajęć byli kucharze z Zasadniczej Szkoły Zawodowej. Dzieciaki podczas dekorowania wykazały się dużą pomysłowością i zapałem do pracy. Smaczne, pachnące i kolorowe pierniczki będą wspaniałą dekoracją na świątecznym stole.
Autorzy: A.Kiwak, B.Sobowska-Rekut
Został rozstrzygnięty Szkolny Konkurs Czytelniczy. Zwycięzcy wykazali się niebywałą znajomością obowiązujących tekstów. Michał Ozimek i Mikołaj Głos uzyskali dokładnie taką samą liczbę punktów, dlatego komisja konkursowa obu uczniom przyznała pierwsze miejsce. Uczniowie ci są „tytanami czytania”, miłośnikami literatury, która jest ciekawym i atrakcyjnym sposobem spędzania czasu, alternatywą dla komputera czy telewizji. Uczestnicy konkursu wykazali się znajomością następujących książek: „Potopu”, „Pana Tadeusza” i „Apokalipsy św. Jana” i zmierzyli się z testem zawierającym 43 bardzo szczegółowe i konkretne pytania. Dziękujemy wszystkim za udział w konkursie i zapraszamy do udziału w kolejnych edycjach.
Wyniki konkursu:
I miejsce: Michał Ozimek i Mikołaj Głos
II miejsce: Patrycja Gielarowska
III miejsce Justyna Witas
Dla laureatów konkursu przewidziane są atrakcyjne nagrody
Autor: B.Sobowska-Rekut
Missy najmłodsza córka Mackenziego została porwana podczas wakacji. W opuszczonej chacie, ukrytej na pustkowiach Oregonu, znaleziono ślady wskazujące na to, że została brutalnie zamordowana, ale ciała dziewczynki nie odnaleziono. Cztery lata później pogrążony w smutku ojciec dostaje tajemniczy list, najwyraźniej od Boga, a w nim zaproszenie do tej właśnie chaty na weekend. Wbrew rozsądkowi Mack przybywa do chaty w zimowe popołudnie i wkracza do swojego najmroczniejszego koszmaru. Jednakże to, co tam znajduje, na zawsze odmienia jego życie.
Mack spędza w chacie weekend, uczestnicząc w czymś w rodzaju sesji terapeutycznej z Bogiem, nazywającym siebie Tatuśkiem, Jezusem, który pokazuje się pod postacią żydowskiego robotnika, i Sarayu, Azjatką uosabiającą Ducha Świętego.
W czasach, gdy religia staje się coraz mniej istotna, „Chata” zmaga się z ponadczasowym pytaniem: „Gdzie jest Bóg w świecie tak pełnym niewysłowionego bólu?”. Odpowiedzi, które dostanie Mack, zadziwią Was, i być może odmienią tak jak jego. W otoczce twórczej błyskotliwości „Chata” jest głęboka duchowo, teologicznie oświecająca i ma moc wpływania na życie. „Chata” odcina się zarówno od komunałów religijnych, jak i tanich chwytów złego pisarstwa, i ujawnia coś ważnego i pięknego na temat tańca życia z boskością. Tę historię czyta się jak modlitwę, jak najlepszy rodzaj modlitwy, pełen męki, zadziwienia, jasności i zaskoczenia. Spostrzeżenia Williama Younga są nie tylko zniewalające, ale również prawdziwe i zgodne z Biblią. „Chata” to uprzejme zaproszenie do podróży do samego serca Boga.
Źródło:http://lubimyczytac.pl/ksiazka/99062/chata
Autor: A.Biestek,
fot. B.Bujak
Szkolne Koło Caritas organizuje kiermasz pierniczków w piątek (16.12.2016), na długiej przerwie przy wejściu głównym do szkoły. Pierniki są jednym z symboli Świąt Bożego Narodzenia. Mają różne kształty, piękne dekoracje i aromatyczny zapach. Serdecznie zapraszamy!
Autor: K.Ptaś,
fot. B.Bujak
Siwy, z brodą, w czerwonym stroju – postać rozpoznawalna niemalże na całym świecie. Święty Mikołaj, żył w I wieku i obdarowywał podarunkami najbiedniejszych. Stąd wywodzi się zwyczaj, a nawet już tradycja, przebierania w jego strój przez ludzi i obdarowywania innych prezentami. Dziadziuś wystrojony w czerwień trafił również do naszej szkoły. Wraz z nim do Weryni przybyli: Pani Mikołajowa, Mikołaj Junior, Elf Pomocnik oraz śliczna Śnieżynka. Krążą plotki, że aby renifery mogły wylądować na dachu szkoły, potrzeba było więcej śniegu – o co zadbała Śnieżynka. Za oknami w jednej chwili zrobiło się biało. Potem nastąpiła oficjalna część, czyli Mikołaj z całą przybyłą rodziną obdarowywał cukierkami uczniów, nauczycieli oraz pracowników szkoły. Panowała radosna atmosfera, Mikołaj zrobił sobie nawet z niektórymi zdjęcia! Dla nieco mniej grzecznych pomocnicy przygotowali „karne rogi”, które rozrabiacy musieli założyć do zdjęcia. Ale żadne zdjęcie nie powstałoby gdyby nie osobisty fotograf Mikołaja. Wykonał on kawał solidnej roboty! Po wprowadzeniu miłej atmosfery i rozdaniu podarunków, Mikołaj wraz ze swoją drużyną odleciał niezauważony na saniach. Bądźcie grzeczni, a może przybędzie do Was także za rok! Zdjęcia
Autor: B.Sobowska-Rekut
Pięćdziesiąt wskazówek. Pięćdziesiąt lekcji, w których autorka przeplata własne przeżycia z doświadczeniami ludzi spotkanych na swojej krętej drodze; przywołuje ważne dla siebie postaci, znaczące książki i filmy, inspirujące modlitwy i wypisy z lektur; przypomina o sile psalmów i prostych sentencji.
Felietony Reginy Brett docenili i pokochali czytelnicy na całym świecie. Przyklejano je na lodówkach, rozsyłano w e-mailach do bliskich. Tematy lekcji, których udzieliło autorce życie, cytowano na tysiącach blogów i przedrukowywano w gazetach.
Książka, którą trzymasz w ręce, stanie się bliska każdemu, kto kiedykolwiek znalazł się na życiowym zakręcie oraz wszystkim szukającym inspiracji. Niech każda z pięćdziesięciu lekcji będzie manifestem – jak bohaterka jednego z esejów, pewna sportowa czapka z prostym hasłem: „Życie jest dobre”. Bo takie jest. Naprawdę.
Źródło: http://www.insignis.pl/ksiazki/bog-nigdy-nie-mruga/
Autorzy: A.Kiwak, B.Sobowska-Rekut
Rok 2016 został ogłoszony Rokiem Henryka Sienkiewicza. Z tej okazji w całej Polsce odkrywano na nowo jego twórczość. Powieścią, która zwróciła szczególną uwagę było „Quo vadis”. 8 grudnia 2016 r. uczniowie klas drugich uczestniczyli w imprezie czytelniczej - Głośnym Czytaniu „Quo vadis”. Z tekstem powieści zmierzyli się: Marcin Kosek, Angelika Gul, Arkadiusz Kwaśnik i Monika Wąsik. Zaprezentowane fragmenty książki zainspirowały wielu uczniów do przeczytania tej lektury w całości. Patrycja Gielarowska zaprezentowała swój wiersz z tomiku „Miasto Motyli”. Całą imprezę poprowadziła Justyna Witas.
Na zakończenie uczniowie obejrzeli fragment filmu „Quo vadis”.
Nauka jazdy na łyżwach, mimo wielu obaw, nie jest wcale taka trudna. Oglądając różne tańce na lodzie, marzymy żeby poruszać się tak lekko i obracać, nie mówiąc już o piruetach... Najbliżej nam do Dębicy, gdzie jest dosyć spore sztuczne lodowisko i wszystko się udało, bo 8 grudnia odbyła się wycieczka klas pierwszych właśnie tam. Wyruszyliśmy ze świetnymi humorami, w mroźnej atmosferze, bo temperatura była dużo poniżej zera. Osoby, które nie umiały jeździć na łyżwach obawiały się tego pierwszego razu, że się wywrócą. Okazało się, że jednak nie jest to takie straszne i dobrze sobie poradziły. Nikomu nic się nie stało, wszyscy świetnie biegali, gonili się, robili nawet piruety, zaliczali wskazane upadki. Jesteśmy zmęczeni, ale zadowoleni polecamy!
Powered by aSc EduPage
